Малото село Имантау во регионот Северен Казахстан со население од околу две и пол илјади луѓе стана „главен град на петуниите“ за релативно краток период и обезбедува лавовски дел од даночните намалувања за целиот регион Ајртау, пренесува Петропавловск. .вести со повикување на Комората на претприемачи. – Пред околу 15 години, мојот свекор Кузахметов Идрис реши да почне да одгледува петунии. Кога виде колку е голема побарувачката за овие цвеќиња, тој предложи на едно семејство прво да одгледува петунии. Им обезбедив услови, изградив оранжерии. Тие садеа цвеќиња, ги одгледуваа, а тој ги откупи. Потоа му предложи на друго семејство да се занимава со одгледување цвеќиња. Сега 150 домаќинства веднаш се занимаваат со бизнис со оранжерии, каде се вклучени повеќе од 500 селани. Им дозволи да застанат на нозе, а потоа едноставно се пензионираше“, вели Илнар Гаљамшин, претставник на здружението за агро-рурален туризам. Главните добавувачи на семиња се Холандија и Америка. Со текот на годините на развој на кластерот, логистиката беше беспрекорно дебагирана. Нема пропусти во снабдувањето со семиња. Цената на килограм семе е до еден и пол милион тенге. Практиката покажа дека холандските петунии добро се вкорениле на северот на Казахстан. Локалните жители веќе станаа толку искусни одгледувачи на цвеќиња што одредуваат каква боја ќе бидат цвеќињата до работ на лисјата. Немаше посебна обука - сите учеа во пракса. Воведуваат современи технологии за наводнување, експеримент. „Тоа беше постепен процес. Се советуваа еден со друг. Тие работеа еден за друг, а потоа си поставија сопствена стаклена градина дома и почнаа сами да ги одгледуваат. Тие не се натпреваруваа меѓу себе. Иако се уште има здрава конкуренција. Некој има поубави цвеќиња, некој има подобра стаклена градина, - објаснува Илнар Гаљамшин. Цветниот бизнис овде се разви речиси без дополнителни субвенции и грантови од државата. И покрај фактот дека цената на модерната технолошка стаклена градина денес достигнува 10 милиони тенге, има само неколку кои аплицирале за државна финансиска поддршка. Во 2019 година, според деловниот план, еден од жителите добил иновативен грант, земал средства за опрема за заварување – да направи печки за оранжерии. Според Илнар Гаљамшин, сега целата земја знае за петуниите Имантау. Луѓето доаѓаат овде за евтини цвеќиња дури и од најоддалечените региони. „Практично нема потреба да барате пазари за продажба. Сè е преку уста на уста. Во суштина, сите само чекаат купувачи. Главните продажни пазари се Нур-Султан, Кокшетау и Петропавловск. Ако, на пример, има само една стаклена градина под главниот град, никој не оди таму. И во Имантау има 150 оранжерии, и сите доаѓаат овде. Но, на пример, во 2021 година дојдоа од Шимкент, купија петунии овде. Во март засадија семе, но падна мраз и мораа повторно да купат“, вели Илнар. Како и со секој друг бизнис, тој не е без свои предизвици. Годините на пандемијата станаа тешки за локалните жители. „Ситуацијата е различна секоја година. Годината на пандемијата покажа дека цвеќињата не се толку популарни во таков период. Во 2020 година, луѓето не можеа да продаваат цвеќиња. Фрлени од илјадници, десетици илјади. Ова е многу напорна работа. Ако температурата падне, силни ветришта – се може да умре – споделуваат локалните жители. И покрај сите тешкотии, селаните не планираат да бараат други деловни ниши. Трошоците за земјиште и недвижен имот овде се пропорционални со капиталот, бидејќи присуството на стаклена градина овде е гаранција за успешен бизнис. – Има целисходност кога едно домаќинство расте од сто илјади цвеќиња по сезона. По цена од 45 тенге, ова е повеќе од 4 милиони тенге. Три месеци интензивна работа, кога локалните жители немаат време за јадење или спиење – март, април, мај. Во останатите месеци се вршат само подготвителни и поправни работи. Секоја стаклена градина вработува најмалку 3-4 лица. Едно семејство може самостојно да одгледува 50,000 растенија. Покрај тоа, ако овде куповната цена е 45 тенге, тогаш во градот цената на ваквите петунии достигнува 600 тенге по цвет, споделуваат локалните жители. Според лозарите, единствен проблем е немањето работници. Локалните одгледувачи на цвеќиња се подготвени да платат пет илјади тенге дневно, што е доста добро за руралните области на регионот Северен Казахстан.