#GlobalFoodSystem #FertilizerCrisis #Sustainability #Equity #AgroecologicalTechnologies #FoodSecurity #SmallderholderFarmers #EvironmentalWiction #Climate Change #TransformingAgriculture
Глобалниот систем на храна е погоден од неодржливи практики, нееднаквост и еколошка штета. Високо зголемените цени на хемиските ѓубрива ги влошуваат овие предизвици, влијаејќи на малите земјоделци и загрозувајќи ја безбедноста на храната. Оваа статија ги истражува последиците од кризата со ѓубрива, ја нагласува потребата од алтернативни агроеколошки технологии и ја нагласува важноста од трансформирање на глобалниот систем на храна за одржлива и правична иднина.
На глобалниот систем на храна му е очајна потреба од трансформација. Мултинационалните корпорации доминираат во системот, промовирајќи неодржливи модели на производство и потрошувачка, а истовремено создаваат значителен отпад во секоја фаза. Покрај тоа, овој расипан систем придонесува за масивни емисии на стакленички гасови и ги лишува малите земјоделци од безбедна егзистенција. Најпогубната последица е опстојувањето на екстремниот глад ширум светот.
Еден голем предизвик во системот на храна е глобалниот недостиг на ѓубрива. Во последниве години, цените на ѓубривата се зголемија поради различни фактори, како што се зголемената цена на природниот гас и геополитичките конфликти. Сепак, стана очигледно дека компаниите ја искористија кризата за да ги искористат повисоките профитни маржи. Профитот на најголемите светски компании за ѓубрива се удвои, па дури и тројно за само неколку години, додека малите земјоделци се борат да си дозволат ѓубрива.
Високите цени на вештачките ѓубрива доведоа до пад на употребата кај малите земјоделци, што негативно влијае на приносите на земјоделските култури и на домашната безбедност на храната. Оваа ситуација предизвика предупредувања од Обединетите нации, наведувајќи дека кризата со достапност наскоро би можела да стане криза на достапност, што ќе ги наруши глобалните синџири за снабдување со храна.
За да ја ублажат кризата со ѓубрива, некои влади ги зголемија субвенциите на земјоделците, додека други спроведоа мерки за поттикнување на домашното производство на ѓубрива. Сепак, употребата на хемиски ѓубрива доаѓа со свои еколошки проблеми, вклучувајќи ги емисиите на стакленички гасови, деградација на почвата, осиромашување на озонот, губење на биолошката разновидност и загадување на воздухот. Треба да се избегнуваат непредвидливи одговори кои даваат приоритет на краткорочната достапност пред долгорочната одржливост.
Наместо тоа, владите треба да размислат за субвенционирање на алтернативни агроеколошки технологии кои промовираат одржливи земјоделски практики. Овие алтернативи вклучуваат плодоред, природни ѓубрива и пестициди, кои можат да ја намалат зависноста од хемиски ѓубрива додека одржуваат високи приноси. Овие технологии веќе постојат и нудат потенцијални решенија за актуелната криза.
Додека транзицијата кон агроеколошки пристапи треба да се направи внимателно, доказите сугерираат дека тие можат значително да ја зголемат продуктивноста и квалитетот на почвата. Приватните инвестиции и странската помош треба да се пренасочат кон поддршка на агроеколошкото земјоделство, наместо кон дополнително промовирање на хемиските ѓубрива. За жал, организациите како Алијансата за зелена револуција во Африка (АГРА) продолжуваат да се залагаат за зголемена употреба на хемиски ѓубрива, и покрај независните студии кои ја доведуваат во прашање нивната ефикасност и негативното влијание врз малите фармери.
Трансформацијата на глобалниот систем на храна, особено на земјоделските инпути и пазарите на земјоделски култури, е од клучно значење за справување со еколошките предизвици со кои се соочуваме и за ублажување на влијанијата од климатските промени. Со намалување на нашата зависност од хемиски ѓубрива и промовирање на одржливи практики, сегашната криза со храна може да стане можност за позитивни промени. Таквата промена ќе придонесе за поодржлива и правична иднина, од корист и за малите земјоделци и за планетата.